Padmasambhava-park in Mundgod, India (foto’s en video)

De Tibetaanse vluchtelingen in Karnataka wonen in een kleine Tibetaanse kolonie van zo’n 30 bij 30 kilometer. De dorpen in het gebied heten ‘Camp 1 –  9’, hetgeen nog altijd de vluchtelingenstatus van de paspoortloze Tibetanen aangeeft. In de afgelopen vijftig jaar zijn de kampen uitgegroeid tot kleine en middelgrote nederzettingen. Lamacamp 2 herbergt de twee grote Drepung-kloosteruniversiteiten Loseling en Gomang met ieder zo’n 10.000 monnik-studenten. Om het steeds groeiende aantal monniken onderdak te bieden, wordt er gestaag gebouwd aan de randen van het dorp.

Lamacamp 2 en Drepung Loseling Nyagre Khamtsen

Lamacamp 2 is gebouwd langs één doorgaande straat. Er zijn twee kleine supermarkten, wat winkeltjes (voor telefoons!) en theehuizen, en er is een groentemarktje. Aan de noordkant is het dorp dicht bebouwd. Hier staan de gebouwen krap opeen aan smalle steegjes, waar voortdurend de klank te horen is van reciterende of zingende monniken, en waar de zware walm van de vele vuurpuja’s hangt, die lang nasmeulen door de boter en het vet die daarbij worden geofferd. De bebouwing bestaat bijna geheel uit tempeltjes en khamtsen (internaten of gasthuizen) voor de vele jonge en soms zeer jonge monniken die naar Mundgod komen (of worden gestuurd) voor hun opleiding.
Chungtsang Rinpoche geeft leiding aan de Drepung Loseling Nyagre Khamtsen. Dat is de voortzetting van de oude Tibetaanse khamtsen waar ook Gelek Rimpoche en Dagyab Rinpoche hun tijd als jonge monniken hebben doorgebracht. Om deze reden heeft Jewel Heart een speciale verbondenheid met dit internaat.
Aan de zuidkant van Lamacamp 2 is er meer ruimte tussen de grotere gebouwen die hier staan. Hier vind je de twee imposante, ommuurde Loseling- en Gomang-kloosters met hun grote gebedszalen, pleinen, tuinen en talloze bijgebouwen.

De aanleg van het Padmasambhava-park door Chungtsang Rinpoche

Waar het dorp ophoudt, liggen her en der verspreid nog een aantal losse instituten tussen de licht glooiende maisvelden. Zo’n tien minuten buiten het dorp ligt het Padmasambhava-park (op Google Maps: Norbu Rig), het park dat Chungtsang Rinpoche in de loop van 2018 en 2019 heeft laten aanleggen. Het is een stille siertuin met een grote open hal waar de populaire debatbijeenkomsten kunnen worden gehouden. Padmasambhava is (in de 8e eeuw) zelf opgeleid aan de Nalanda-universiteit, waar hij nooit schijnt te zijn verslagen in debat.

Toen ik in 2018 in Lamacamp 2 logeerde, was het park nog een grote bouwplaats. Chungtsang Rinpoche ging iedere ochtend naar het terrein om zelf de aanleg van het park en de bouw van de debathal te organiseren. Het was prachtig om te zien hoe hij onderhandelde met de onderaannemers voor het grondverzet en andere bouwwerkzaamheden. Het grote beeld van Padmasambhava stond al op zijn plek, maar was nog niet geschilderd en nog in plastic zeilen gehuld. Achter het beeld was een minuscuul hutje dat Rinpoche lachend aanduidde als ‘my office’. Nergens waren ontwerptekeningen of plattegronden te vinden. Rinpoche deed alles uit zijn hoofd. Hij wees met de hand de plek aan waar de muren, terrassen en paden moesten komen.

Padmasambhava

Het machtige beeld van Padmasambhava staat centraal in het park. Met zijn kenmerkende snor en Mongoolse kleding, en met in zijn hand de ontzagwekkende driepuntige staf die zijn meesterschap over tijd en ruimte aangeeft, kijkt hij uit over het park en de omliggende landerijen. Hij, de lotusgeborene, de onbevreesde temmer van zwarte magie en van alle negatieve krachten die de groei en bloei van het boeddhisme in de weg staan, lijkt met zijn blik iedere tegenstand uit de weg te ruimen. Guru Rinpoche, zoals de Tibetanen hem liefkozend noemen sinds hij de Tibetaanse gemeenschap voor eeuwig onder zijn bescherming nam, is de grote temmer van alle tegenkrachten op het spirituele pad. In Tibet overwon hij boze geesten, heksen en tovenaars en bond hen als beschermers aan het tantrisch boeddhisme.

Zo lijkt hier in het park zijn grootse aanwezigheid ook het voorland van de heropgebouwde Tibetaanse kloostergemeenschap tot rust te brengen. Hij kijkt over de glooiende akkers en velden als een soort vooruitgeschoven post, een kwartiermaker voor het vreedzame rode-monnikenleger dat zich in het dorp bevindt. Je kunt er donder op zeggen dat rond dit park nieuwe gebouwen gaan verrijzen voor nog meer leergierige Tibetanen die zich hier zullen wijden aan hun lange spirituele opleiding. Guru Rinpoche baant voor hen de weg.

Door: Vincent Wuisman