Er is zoveel om over te schrijven maar het valt niet altijd mee voor een schrijfamateurtje om de juiste onderwerpen te vinden waar ik over schrijven wil. Vooral niet als je verschillende blogjes hebt die op een bepaalde manier een eigenheid zouden moeten hebben. Misschien maak ik het mezelf daardoor veel te lastig en ik ben dan ook van plan de teugels wat meer te laten vieren en ook hier mijn gevoel te volgen – als ik dat al niet deed.
Zo schreef ik in mijn Magazijn dat ik gevallen was en nu hier met een geplette blauw-rode neus zit te tikken. Het ziet er niet uit maar gelukkig valt het uiteindelijk mee. Met mijn buik viel ik op de koffer waar de laptop in zat en die mijn val enigszins brak, evenals mijn bril, die het blauw van mijn neus veroorzaakte, maar voorkwam dat ik ook nog eens een buil op mijn voorhoofd gekregen zou hebben. Zelfs alle digitale artikelen die ik bij me had in de koffer, zijn nog net zo intact als ik. Dus afgezien van spierpijn en gammeligheid mag ik niet mopperen.
De laatste tijd denk ik veel na over de omstandigheden in de wereld en daar ben ik niet zo optimistisch over. Er komen zoveel dingen in het nieuws voorbij waar me voortdurend de haren van overeind gaan staan. Onbegrijpelijk hoe mensen met elkaar omgaan. De oorlogen in de hele wereld en dicht bij huis Oekraïne. De problemen in de politiek en hoe er met burgers om wordt gegaan, de uitbuiting, de discriminatie, de honger, de wapenhandel, kinderen die op basisscholen zomaar dood worden geschoten. Het is om te huilen. Waar zijn we toch mee bezig?
En daar zit ik dan met mijn goede gedrag. Wat kan ik doen? Dan is het niet zo vreemd je machteloos te voelen. Wat kun je doen om al dat lijden en de verwarring in de menselijke geest een halt toe te roepen?
En dan heel langzamerhand als ik stil word en vanuit die rust van binnen analyseer, dan dringt het weer tot me door dat ik de enige ben die iets met en aan mezelf kan doen.
Het is onmogelijk de hele wereld te veranderen. Maar toch, doordat ik me steeds meer bewust word van de onderlinge afhankelijkheid en dat er niets is dat op zichzelf bestaat, kan ik ook leren zien hoe ik zelf betrokken ben in dat geheel en met dezelfde dingen worstel waar ik misschien anderen voor veroordeel. Ik kom regelmatig tot de conclusie dat mijn gerichtheid in de basis niet zoveel verschilt van dat wat in de ander veroordeeld wordt. Als ik eerlijk durf te kijken, zonder oordeel en met mildheid, biedt dat perspectieven om ook de ander niet te veroordelen en milder te worden.
Als ik bewust word van alle hebbelijkheden en onhebbelijkheden die in mijzelf een rol spelen, kan ik er iets mee doen. Dat me bewust worden kan zijn weerslag hebben op het geheel en in mijn eigen directe omgeving. Dat maakt me minder machteloos. Daarmee zijn de problemen en het lijden in de wereld niet opgelost, maar ik voel me minder machteloos, in de overtuiging dat ik doe wat ik kan.
Vooral oplettendheid op mijn eigen handel en wandel kan het verschil maken. Want oplettendheid maakt dat ik leer zien waar ik beslissingen neem en handel op een manier waarbij ik alleen maar aan mijzelf denk in plaats van mijn bijdrage aan het geheel. En als ik dat zie, dan neem ik misschien af en toe wel een andere beslissing. Ook zorgt het ervoor dat ik bewuster word en soms kan ik daardoor hopelijk wat milder naar de ander reageren, omdat ik in mijzelf dezelfde gerichtheid tegenkom.
Het is makkelijk om te zeggen: OOO, nee, al die nare en gemene dingen heb ik gelukkig niet. Want ik zie mezelf liever als een goed mens. Maar af en toe, als ik eerlijk en echt diep van binnen kijk, naar soms heel klein lijkende dingen waar ik makkelijk overheen wals (misschien wel omdat ze me niet aanstaan), dan kunnen ze heel scherpe kantjes hebben. Pas als ik de scherpe kantjes zie, kan ik er wat aan doen.
Dus wandel ik oplettend verder en vooral ook zonder mezelf te veroordelen, want we zijn allemaal mensen. Maar tegelijk, de grens die ik me eigen heb gemaakt, is nooit vaststaand. Verandering is altijd mogelijk. Dan kan er een beetje meer vriendelijkheid naar buiten komen over dat waar ik moeite mee heb, met mensen of met de omstandigheden, en sta ik plotseling versteld van mezelf.
Dat geldt natuurlijk niet alleen voor de kwaliteit van vriendelijkheid. We hebben nog zoveel meer kwaliteiten in ons die vaak nog niet ontdekt zijn. Want wat is krachtdadig optreden als dat nodig is? Kan ik dat? Heeft dat iets te maken met negatieve krachten? Heel interessant om je in te verdiepen en te ontdekken waar het gericht is op rechtvaardigheid en waar het vanuit boosheid functioneert. Want inderdaad: we hebben alles in ons. Het is de kunst het beste en meest medemenselijke uit het leven te halen.
Bekijk ook de volgende blogs van Elly.
Over zingeving: ellyseigenwijze.blogspot.com
Schilderijen: ellyvandoorn.blogspot.com